Działalność zawodowych organizacji księgowych ma w Polsce już blisko 100 letnią tradycję. Jej początkiem był powołany do życia w 1904 roku "Związek Buchalterów w Warszawie".
Odzyskanie przez Polskę niepodległości w roku 1918 było bodźcem do działalności na terenie całego kraju.
W roku 1926, na podstawie nowego statusu, organizacja przyjęła nazwę "Związek Księgowych w Polsce", która została zachowana do roku 1939.
Powstanie Gdyni jako miasta portowego i ośrodka przemysłowego, nie pozostawało bez wpływu na coraz liczniejsze środowisko zawodowe księgowych. Najefektywniejsi jego przedstawiciele przystąpili do zorganizowania w Gdyni samodzielnego oddziału Związku Księgowych w Polsce.
Działalność Oddziału gdyńskiego przejawiała się w różnych formach: urządzano zebrania dyskusyjne połączone z odczytami, udzielano porad fachowych, organizowano liczne kursy księgowości, założono bibliotekę fachową i czytelnię.
Prace organizacyjne Związku Księgowych w Polsce na terenie Gdyni zostały przerwane agresją hitlerowską na nasz kraj we wrześniu 1939 roku.
Wkrótce po wyzwoleniu spod okupacji hitlerowskiej Wybrzeża Gdańskiego w roku 1945 i wraz z odbudową zniszczonych miast i portów rosło zapotrzebowanie na kwalifikowanych księgowych. Z inicjatywy Michała Pacoszyńskiego podjęto kroki dla wznowienia działalności Związku Księgowych w Polsce.
Partyjno-państwowe władze tamtych lat nie były początkowo zainteresowane tworzeniem samodzielnej, społeczno-zawodowej organizacji księgowych. Wykształcono wówczas pogląd, iż organizacja księgowych powinna ewentualnie być tworzona w formie związku zawodowego i powiązana z hierarchią centralną. Ten kierunek organizacyjny nie został jednak zaakceptowany przez księgowych. Ostatecznie w dniu 8 X 1946 roku powołano w Warszawie pod przewodnictwem prof. Stanisława Skrzywana organizację zawodową pod nazwą "Stowarzyszenie Księgowych w Polsce". Stowarzyszenie stanowiło dobrowolne zrzeszenie księgowych niezależnie od ich przynależności do branżowych związków zawodowych.
Na podstawie nowego statutu, na początku 1947 roku powstał w nowej formie organizacyjnej Oddział w Gdyni, którego prezesem został ponownie Michał Pacoszyński.
Oddział w niedługim czasie zorganizował koła w Sopocie, Gdańsku oraz Wejherowie i w roku 1948 liczył już 460 członków.
Kiedy praca zaczęła dawać coraz lepsze wyniki, a organizacja stała się istotnym ogniwem zespalającym księgowych, władze centralne podjęły w październiku 1949 roku decyzję o likwidacji Stowarzyszenia.
Poszukując właściwych form pracy organizacyjnej po likwidacji Stowarzyszenia Księgowych w Polsce, grupa byłych jego członków pod przewodnictwem Michała Pacoszyńskiego i Ksawerego Dittmana przystąpiła do założenia organizacji o charakterze lokalnym pod nazwą "Towarzystwo Naukowe Księgowych w Gdyni".
Wykorzystując powstałe odprężenie polityczno-społeczne, już w końcu 1956 roku, działacze środowiska warszawskich księgowych podjęli kroki zmierzające do reaktywowania Stowarzyszenia Księgowych w Polsce. Prace przygotowawcze, w tym odtworzenie organizacji terenowych, trwało ponad rok, ale ostatecznie w dniu 18 V 1958 roku odbył się w Warszawie I Zjazd Delegatów Stowarzyszenia Księgowych w Polsce.
Do zorganizowania Oddziału Stowarzyszenia na Wybrzeżu Gdańskim przystąpiono już wcześniej, bowiem 15 IV 1957 roku odbyło się zebranie przygotowawcze na terenie Stoczni Gdańskiej. Formalne powołanie władz tworzącego się Oddziału Gdańskiego nastąpiło 25 IV 1957 roku.
Zarząd ten doprowadził do zespolenia prac reaktywowanego Stowarzyszenia Księgowych w Polsce z działającym równolegle do marca 1958 roku Towarzystwem Naukowym Księgowych w Gdyni. W rezultacie podjętego werbunku członków oraz aktywizacji księgowych następował stopniowy wzrost liczebny Stowarzyszenia. Niewątpliwie wpływ na to miały także działania zmierzające do ustanowienia instytucji dyplomowanego biegłego księgowego.